Fergetten
(gedachten aan de holocaust)
Har eagen, went oan't stoarjen
sjogge troch 't besleine finster
wêrefter neat ferweecht, ferwege sil
mei hope, oan't fertoarjen
Wreed, har tinzen, hoe't it doe wie
Samar helle, moarns betiid
Der wie gjin tiid, sa ûnferwacht
om't rjochtsgefoel gjin kompromissen hie
Neitinzen no jouwe nea gjin treast
't Wie tefolle doe, sa folle mear
Yn dize ferdwûn, út 't libben skuord
Syn antlid, nee dat kriget hja net mear foar de geast.....
Vergeten...
Haar ogen, het staren gewend
kijken door het beslagen venster
waarachter niets beweegt, bewegen zal
met alle hoop, totaal verdord
Wreed, haar gedachten, hoe het toen was
zomaar, opgepakt, 's morgens vroeg
Er was geen tijd, zo onverwacht
omdat een rechtsgevoel geen compromissen kent
Herinneringen nu geven geen enkele troost
het was teveel, toen, zoveel teveel
In de nevelen verdwenen, uit het leven gerukt
Zijn gezicht, nee dat kan ze zich niet meer voor de geest halen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten