oktober skammet him
mei kâlde triennen fan spyt
en rommet de lêste spoaren
fan in hite simmer yn
fammen ferstopje de nâle
achter nij toai
en litte har kontoeren
riede troch de eachopslach
dy’t it ego strielet
hjerst fan jierren
hjerst fan no
wêrom binne roken
fan dyn siele sa bedriigjend
wylst de sinne skynt?
Herfst
Verschrompelde schoonheid
schaamte van oktober
ruimt met koude tranen van spijt
de allerlaatste sporen
van een hete zomer in
meisjes die hun navel verbergen
achter een nieuwe outfit
laten hun contouren
raden door een oogopslag
die het ego streelt
herfst van jaren
herfst van het heden
waarom is de geur
van je ziel zo bedreigend
terwijl de zon nog schijnt
