Potvis de pot op
zei de potvis
en zwom
de andere kant
voorbij
naar het zuiden
dacht de potvis
is net eens iets
voor mij
maar de zee
steeds minder diep
met stranden
waar je echt
niet verder kunt
potvis
kon’t niet meer behappen
en kwam hier
zo aan zijn eind
ach en wee het arme dier
had er ooit
eigenzinniger toerist
zijn sterfbed gevonden
en zo de laatste
veerboot gemist?
Potfisk
de pot op
sei potfisk
en swom
de oare kant
foarby
nei ‘t súden
tocht potfisk
is krekt ris
wat foar my
mar de see
waard minder djip
mei strân
wêr'tsto dochs wier
net fierder kinst
potfisk
koe ’t net mear behappe
en kam hjir
sa oan syn ein
o heden it earme bist
hie er dochs ea
eigensinniger toerist
syn stjerbêd fûn
en sa de lêste
fearboat mist?
Poëzie (ook wel Haiku, Tanka, Senryu en Kyoka) in het Nederlands en/of Frysk -soms Engels-. Alles valt onder het auteursrecht en is onverminderd eigendom van de schrijver. [mindert de wit]
Wandelen door dit blog
▼
woensdag 22 februari 2023
Oan har (Frysk)
Oan har. (Frysk)
Rjochte rêch;
stoareagje yn de fierte.
In lonkjende kym
mei âld ljocht.
Dreamen, dreamen,
hast eltse nacht.
Doe, minder slim
minder gefjocht.
Mar no, alles werom
wat doe sa goed
ferstoppe wie.
Wer, wer
dy langjende floed
fan mankelike tinzen.
dy’t mei wrede krêft
syn wankele moed
oerspiele, oerspiele.
Rjochte rêch;
stoareagje yn de fierte.
In lonkjende kym
mei âld ljocht.
Dreamen, dreamen,
hast eltse nacht.
Doe, minder slim
minder gefjocht.
Mar no, alles werom
wat doe sa goed
ferstoppe wie.
Wer, wer
dy langjende floed
fan mankelike tinzen.
dy’t mei wrede krêft
syn wankele moed
oerspiele, oerspiele.
woensdag 15 februari 2023
De zee
De zee
De zee, de zee, de blauwe zee.
Neemt steeds mijn gedachten
naar de einder mee.
Onwetend, wat ze heeft genomen.
Vergetend, wat ze heeft gegeven.
Maar in elke golf, zitten mijn dromen.
De zee, de zee, de blauwe zee.
Neemt de zon achter de einder mee.
Onwetend, waar ze is gebleven.
Vergetend, die bol van rode gloed
En elke golf die fluistert zacht:
“Het is goed zo, het is goed!”